Hoe je ook wendt of keert
Altijd krijg je de volle laag
Zijn het geen waterdruppels, dan wel ijs
Soms als stenen zo hard en
Soms zo zacht als fluweel
Het leven eist zo zijn prijs
Ik heb je zien ontkiemen
Hoe snel werd je groot
Vrolijk wapperend en wiegend
in de zwoele wind, open en bloot
Je leek op een spelend kind
Door Moeder Aarde bemint.
Nu is het bijna voorbij
Je hangt wat treurig
zeer kleurrijk voor mij
eindelijk is het zover,
je valt, je bent vrij
het is met je gedaan
maar lijk je niet op ons, de mens,
wat is het verschil in ons bestaan?
Tinkernel ©
Geen opmerkingen:
Een reactie posten