06 februari 2017

Het heldere Pad van je authentieke Zelf


*Ver voorbij het Pad van goed en fout, meningen en oordelen, is een open plek; daar ontmoet ik je graag.*
 

Rumi

 



droom: 28-01-2017 (Nieuwe Maan) Chiron driehoek Saturnus
 


Ik stond in een kamer tezamen met mijn zoon R. en dochter K. De kamer was een onbekende ruimte, niet eerder waargenomen in mijn dromen.
 Ik vertelde mijn kinderen dat ik hun vader (13 jaar geleden overleden) miste vooral zijn aanwezigheid en dat ik het zo jammer vond dat hij de 'tijd' die nu plaats vind niet fysiek  meemaken kan.
Terwijl ik dit alles uitsprak stond M. de vader van de kinderen naast mij. Ik bekeek hem aandachtig en zag dat hij een baard had. (tijdens zijn leven had hij soms ook een baard). Ik voelde even aan zijn gezicht om mij ervan te overtuigen dat hij er 'werkelijk' stond.
M. zei dat hij ons ook miste en dat hij het jammer vond dat hij er 'nu' niet meer bij was. Ik merkte in mijn droom op dat dit de eerste keer was dat hij 'sprak', vele malen was hij in mijn droom aanwezig maar sprak zich nooit uit. Ik ontwaakte uit mijn droom.
Na enige tijd viel ik weer in slaap en de droom verliep als volgt verder.  



Ik vertelde aan mijn dochter K. en zoon R. dat ik hun vader gesproken en gezien had. Terwijl ik dit deed kwam M. wederom binnen.  M. vertelde dat hij *in Tang-er in de gevangenis*  gezeten had en nu spijt had over alles wat hij in zijn leven 'fout' gedaan had.
Hij wende zich tot mij en gaf mij een soort paspoort-portefeuille met een boekje erin. Ik moest het van hem bewaren want hij vertelde dat hij mij dit toevertrouwde .
Ik pakte het boekje aan en keek erin. Ik zag dat, geïllustreerd en wel, alle gebeurtenissen (ook de minder leuke) die in de loop van zijn leven plaats gevonden hadden, opgeschreven waren. Het deed mij denken aan een soort 'karma' boekje. 

Wakker!

Uitleg:
Over coïncidenties:
Coïncidenties lijken vaker voor te komen bij personen, die in nauwere verbinding staan met zichzelf en het eigen bewust-Zijn. Met name doet betekenisvolle synchroniciteit zich voor, wanneer men aan de vooravond staat van een grote verandering in het leven. Men beleeft het dan als hulp, steun, aanwijzing, of  boodschap.
Soms kan de aanwijzing en/of boodschap een concreet antwoord geven. Maar meestal is de boodschap in een symbolisch jasje verpakt. Dit kan zijn in de vorm van een droom, getal, jaartal,astrologisch aspect, een naam, een stukje muziek, een opmerking van iemand, een bijzondere ontmoeting, etc.


Wat zo frappant is: precies zeven dagen  na de droom komt mijn zoon R. met een verrassing. Heel enthousiast vertelt hij dat hij een boekje voor mij  gekocht heeft. Nieuwsgierig als ik ben vraag ik: 'wat is het voor boek, want ik ben nog druk bezig met een ander boek, namelijk : 'De economie van Liefde'.
 

Hij antwoordt:'Het is iets anders, het is een invulboekje'. Ik pak het aan en zie dat de omslag van het boekje in een portefeuille-achtig-dessin verpakt is en de titel draagt: '999 vragen aan jezelf'.




 

Ik schrik een beetje want het boekje doet mij denken aan mijn droom van een week geleden. Mijn zoon R. vraagt mij of ik het zo eerlijk mogelijk wil invullen, niet invullen vanuit het 'nu-moment' maar meer vanuit de totaliteit van mijn leven.
Hij gaat verder: 'Als je met invullen klaar bent dan doe ik het boekje in een envelop en dan plak ik die dicht en maak ik deze envelop weer open als jij er niet meer bent. We hebben dan een fantastische nalatenschap voor latere generaties en vooral voor Sophia, je kleinkind waarmee je 'iets' bijzonders deelt. Maar, voegt hij eraan toe, schrijf ook die dingen op die je ons (misschien) nog niet vertelt hebt want dat schept meer-waarde,(vertrouwen) zie het als een 'biecht-boekje'.
 

Na dit enthousiaste relaas vertelde ik aan mijn zoon R. mijn bijzondere  droom over de ontmoeting met zijn vader. Ook hij schrikt van de synchroniciteit met het 'nu-moment'. 
Hoe 'toevallig' kan dit alles zijn? Net zo gedetailleerd de ontmoeting in  de droom was, zo is de aardse gebeurtenis die in het nu-moment' plaatsvindt.
 

Rest alleen de vraag zowel aan mezelf als aan mijn zoon: hoe zien/interpreteren we het antwoord van M. :
 

*in Tang-er, in de gevangenis gezeten* ?
 

Het woord Tanger heb ik bewust gesplitst omdat gevangen zitten voelt als in de tang genomen te zijn. Omdat Tanger ook wel de 'Poort' naar Europa of andersom de 'Poort' naar Afrika genoemd wordt, confronteert M.  tijdens onze 'ontmoeting' mij met deze uitspraak. Hij 'biecht' als het ware op dat hij moeite heeft gehad met de manier waarop hij zijn vrijheid en ruimte binnen zijn 'identiteit' ervoer. Het voelt voor mij als een soort openbaring , maar ook voor onze kinderen.
 

Tot slot: Let op de tekentjes die je toeval noemt. Durf ze te volgen. Ze leiden je langs het meest heldere pad van je authentieke Zelf. 

Tinkernel ©

Geen opmerkingen:

Een reactie posten