Een ontevreden engeltje
Wilde graag een avontuur, wat vertier
Ze vond haar hemelse leventje
Saai en zo dood als een pier
De Eeuwigheid is ook niet zaligmakend, het valt tegen
Dus besloot ze God om audiëntie te vragen
De Wijze Heer hoorde haar aan en gaf haar zijn zegen
Zo kon zij naar de aarde om zich uit te leven, net voor de feestdagen
In de nacht van vierentwintig december, totaal niet bang
Vloog ze door de hemelpoort naar de aarde
Aangeland hoorde ze tot haar verbijstering ‘engelengezang’
Luid en duidelijk klonk ‘Gloria in de hemel’, oh neen,
Dat sloeg nergens op, daarvoor kwam ze niet naar benee.
Even verderop ergens in de stad,
Daar was vast het avontuur, ze zag niemand die er bad
Mensen waren te druk met feesten, eten en zuipen
Dat was tenminste wat en binnen no time was ook engeltje ladderzat
Ze viel van haar kruk
En kon niet meer vliegen
Een vleugel was stuk
En de ander, was verbogen en blauw, echt waar zonder te liegen
God keek van zijn werkplek naar beneden
Schudde zijn hoofd en zond een bericht via de kerstengel
‘Heb je nou je zin, vervelende bengel, vanaf heden
Ben je nu met recht een gevallen engel’.
Vol schaamte boog zij haar hoofd
Maar God zou God niet zijn
Dus stuurde Hij een reddende engel zoals beloofd
met een koffer vol wonderen, eigendom van de hoogste Cherubijn
En zo kon zij na dit hachelijke incident
Met geheelde vleugels en weer volkomen transcendent
Door de Hemelpoort in het vroege ochtenduur
Totaal genezen van haar aardse avontuur
Tinkernel©
Geen opmerkingen:
Een reactie posten