Daar, waar de wolken verdwijnen
Aan het einde van de horizon, in het Licht van de dertiende Maan
Zag ik hem, zonder gezicht, verschijnen
Hij raakte mij aan,
Stak zijn hand door de mijne
Iets sprong op in mijn ziel,
Ik werd geraakt
Het kwam dwars door mij heen
Zoals de bliksem de hemel klieft
Voelde ik op dat moment het gemis van mijn eeuwige lief
Geen taal, slechts een teken
Een geschenk was mijn Lot
Een zacht fluwelen doos
Met een vuurrode Roos erop
Verzegeld met een sleutel gestoken in een eeuwenoud hangslot
Even plots als ik hem zag
Verdween hij, meenemende mijn glimlach
Achterlatend een mystieke kus
Mijn eeuwige mysticus
Liet mij wederom alleen op die door godvergeten, passiezondag
Een eeuw later, ergens op een verlaten strand
Vond een spelend kind een oude krant
Daarin stond te lezen
Dat een oude wijze vrouw van honderdnegen
Was overleden, verdronken in haar eigen verdriet
Niemand kon weten
Dat ze eindelijk Daar was
Waar haar lief was achtergebleven
Omdat zij zo nodig een nieuw leven
Moest gaan herbeleven
En zoals in alle hemelse sprookjes, inclusief achtergrond gezang
Leefden ze verder achter de dertiende horizon
In het Licht van de eeuwige Liefde, dansend wang tegen wang
De hemelse tweeling, samen in de Uni-Bron,
Dat is de naam van die Oneindige danssalon.
Tinkernel ©
heel mooi!
BeantwoordenVerwijderen